پرستاران زنده، زنده، در آتش می سوزند تا بتوانند بار کج آن را به منزل برسانند

آقای وزیر کاش همه مثل پرستاران بودند

پای نظام سلامتی که شما پز آن را می دهید، ما خون داده ایم

گویا تقدیر بر این است که مظلومیت پرستاران صبور و سخت‌کوش این مرز و بوم همچون اسوه والگوی آنان، “حضرت زینب کبری سلام الله علیها " تمامی نداشته باشد.

نمی دانم چه حکمتی در راز عجین شده پرستار با حضرت زینب "سلام الله علیها "نهفته که در ایام وفات آن حضرت هم، این عزیزان را به تیر طعنه می نوازند!

آن هم توسط کسی که قسم خورده پاسدار قانون، متعهد به مرامنامه دولت و مجری عدالت باشد.

امروز کسانی پرستاران را متهم به سیاسی کاری می کنند که خود و عقبه فکریشان با استفاده بهینه!! از فضای پس از انتخابات ریاست‌جمهوری (که قاطبه پرستاران به امید بهبود وضعیت شغلی و اجرای قانون وعدالت حماسه آفرین آن بودند) در یک اقدام ضربتی سفره خود را از ملت جدا کرده و بار سنگین طرحی را بر شانه های خسته پرستاران نهادند که سالها انتظار اجرای آن را می کشیدند.

در هنگامه خزانه خالی دولت و تورم افسار گسیخته، که مقام معظم رهبری اقتصاد مقاومتی را چاره کار و راهبرد اساسی کشور برای گذر از آن را ابلاغ نمودند، یکباره تعرفه های خدمات خود را تا سیصد درصد افزایش دادند و به مدد لابی گسترده در دولت ومجلس  وتبلیغات اغوا کننده و رپرتاژ آگهی در صدا و سیما و رسانه‌های دولتی (طرحی که هزاران میلیارد تومان از منابع محدود کشور صرف اجرای آن شد) راتحول سلامت نام نهادند.

پرستاران در شرایطی به سیاسی کاری متهم می شوند که فریاد عدالت خواهی و قانون طلبی آنان به واسطه سیاست بازی وزارت نشینان هرگز گوش شنوایی در دولت نیافته است.

پرستاران در شرایطی به تندروی و زورگویی متهم می شوند که بار سنگین تمام نواقص، کمبودها، بی قانونی ها، نا هماهنگی ها، بی تجربگیها و ده ها درد بی درمان حوزه درمان را به دوش می کشند.

دست بر قضا آقای وزیر راست می گوید بار کج هرگز به منزل نمی رسد!!

اما این پرستاران هستند که بار کج تصمیمات وزارت بهداشت و درمان را به دوش می کشند وبرای جلوگیری از آسیب مردم و بیماران به جای کسانی که باید باشند ونیستد فحش و نا سزا می شوند،کتک می خورند، اما دم بر نمی آورند.

پای نظام سلامتی که وزیر محترم و دوستان پز آن را می دهند، پرستاران زنده، زنده، در آتش می سوزند تا بتوانند بار کج آن را به منزل برسانند.

جناب آقای دکتر هاشمی  صادقانه بفرمایید اگر پرستاران به قیمت جان و سلامتی و آبروی خویش بار کج را به منزل می‌برند سزاوار ملامتند!؟

اگر سر به سر زرد و افسرده ایم.           ولی دل به پاییز نسپرده ایم

دلی سر بلند و سری سر به زیر.      از این دست عمری به سر برده ایم