مراقبت از لوله تراشه

 مراقبت از لوله تراشه شامل اطمینان از باز بودن راه هوایی ، ساکشن ریوی و ترشحات دهانی و رعایت بهداشت دهان و بینی می باشد .

 مراقبت های لازم شامل موارد زیر است :

- در صورت بی قرار و آژیته بودن بیمار ، لازم است به فیکس بودن لوله تراشه اطمینان داشته باشید ( باند فیکس کننده لوله تراشه ) . باکشیده شدن لوله  به وسیله بیمار و یا سهوا جابجا و یا خارج نگردد .

- یک از اقدامات اولیه ساکشن ترشحات مسیر راه همایی و ریه بیمار است که لازم است بر حسب نیاز انجام گیرد . انجام ساکشن تراشه یک پروسیجر استریل محسوب شده که لازم است رعایت گردد . بیماران تحت ونتیلاتور بسیار مستعد عفونت ریوی بوده و لذا بررسی رنگ ، میزان و کیفیت ترشحات را که می تواند وجود و یا عدم وجود عفونت ریوی را نشان دهد ، به دقت بررسی نموده و ثبت نمایید .

- اغلب بیماران تحت ونتیلاتور در بلع ترشحات و بزاق دهانی خود مشکل دارند که در نتیجه موجب تجمع ترشحات در دهان بیمار شده و در صورت عدم ساکشن به موقع ، وارد تراشه شده و آسپیراسیون و عفونت ریوی را موجب می گردد ، لذا ساکشن ترشحات دهانی بر حسب میزان ترشحات تجمع یافته ، امری ضروری است .

- پوست اطراف دهان و بینی و گوشه لب بیمار با توجه به این که لوله تراشه از کدام محل ( دهان یا بینی ) برای بیمار گذاشته شده است ، مستعد آسیب و زخم می باشد ، لذا لازم است تا هر 8 ساعت پوست اطراف محل ورود لوله تراشه شستشو ، خشک و سپس با پما دچرب گردد .

- در صورتی که در کنار لوله تراشه ، از لوله دهنی حلقی ( Airwaye ) برای پیشگیری از گاز گرفتگی لوله توسط بیمار استفاده می کنید ، هر 8 ساعت یک بار آن را خارج کرده و پس از تمیز نمودن آن ، مجددا در جای خود قرار داده شود .

- لوله تراشه موجب فشار بر گوشه دهان و زخم ناحیه می گردد که بایستی حداقل روزانه یک بار مکان آن تغییر یابد . در صورتی که لوله تراشه با چسب به صورت بیمار فیکس شده است ، روزانه چسب برداشته شده و محل آن تغییر یابد .

- کاف لوله ی تراشه که به وسیله هوا پر می شود ، به دو منظور مورد استفاده قرار می گیرد که شامل پیشگیری از ورود ترشحات دهانی به ریه و نیز عدم خروج هوا از کناره های لوله تراشه به خارج ریه می باشد ، لذا کاف لوله تراشه نبایست به عنوان فیکس کننده در نظر گرفت ( فیکس نمودن لوله تراشه به وسیله باند ، چسب و یا فیکساتور مخصوص صورت می گیرد )

- میزان حجم هوای داخل کاف هر 8 ساعت یکبار اندازه گیری شده تا اطمینان یابیم که فشار داخل کاف در حد مناسب است . کم بودن فشار داخل کاف منجر به ورود ترشحات به ریه و آسپیراسیون ریوی و بیش از حد بودن فشار داخل کاف منجر به فشار بیش از حد به دیواره تراشه ، انسداد مویرگی و در نتیجه نکروز دیواره تراشه می گردد ( فشار مناسب داخل کاف ، 20 میلی متر جیوه می باشد )

- قبل از انجام ساکشن ترشحات ریوی ، تمامی تجهیزات و لوازم را در کنار تخت بیمار آماده کنید . ایینها شامل ساکشن ، سر ساکشن استریل ، دستکش استریل ، بطری حاوی سرم نرمال سالین استریل ، سرنگ 5 سی سی و لوله Airway  ، باند و یا چسب برای تعویض فیکساتور می باشد .

- احتیاطات لازم از جمله استفاده از ماسک و عینک محافظ را در هنگاه ساکشن نمودن بیمار در نظر داشته باشید .

- قطر سر ساکشن کمتر از نصف قطر داخلی لوله تراشه انتخاب گردد .

- قبل از شروع به ساکشن نمودن ترشحات ریوی ، فیزیوتراپی ریوی انجام شود .

- هیدراته بودن بیمار و مرطوب بودن هوای تنفسی نقش بسیار اساسی در تخلیه ترشحات ریوی دارند .

- توصیه می گردد که ساکشن ترشحات توسط دو پرستار صورت گرفته و پرستار کمکی لوله تراشه را برای پیشگیری از هرگونه جابجایی محکم در دست نگاه دارد .

- سر ساکشن متصل به ساکشن روشن را وارد تراشه ننمایید ( پس از ورود سر ساکشن به لوله تراشه اقدام به روشن نمودن ساکشن نمایید ) .

- حداکثر زمان ساکشن در هر دوره 10 ثانیه می باشد ( طولانی شدن مدت زمان ساکشن ، موجب هایپوکسی شدید بیمار می گردد ) .

- بیش از 3 بار در هر دوره اقدام به ساکشن نمودن بیمار ننمایید .

- قدرت مکندگی سکشن بیش از 150 سانتی متر آب نباشد ، زیرا بالا بودن قدرت مکندگی ساکشن موجب صدمه به مخاط تراشه شدم و ضمن خونریزی ، خطر عفونت ریوی را افزایش می دهد .

- پس از اتمام عملیات تخلیه ی ترشحات ، وضعیت تنفسی بیمار را ارزیابی نموده و از قرارگیری لوله تراشه به طور مناسب و در عمق مناسب اطمینان یابید .

 برگرفته از کتاب راه هوایی و تهویه مکانیکی ( استاد فخار )